تربیت «عادت دادن» نیست
تنها چیزی که کودک باید عادت کند این است که به چیزی عادت نکند.
از نظر علمای تربیتی قدیم: آدم تربیت شده کسی است که آنچه فضیلت نامیده میشود در او به صورت خوی و عادت پایدار در آمده باشد.
در مقابل نظریه فوق، گروهی معتقدند: تربیت فن برهم زدن عادت است و اینکه انسان باید عادت کند که به چیزی عادت نکند زیرا عادت روح ابتکار خلاقیت و انگیزه و احساس مسئولیت را از بین میبرد.
تربیت فن جلوگیری از تشکیل عادات است عاداتی که مانع ظهور اراده، هوشیاری، اختیار و آزادی انسان میشود.
اما در عادت مثبت ثبات و تکرار فعالیت باعث صرفهجویی در نیرو و تسهیل فعالیتها و تغییر رشد میشود و اگر همراه با فکر و تأمل باشد شخص را به تازه جویی و ابتکار سوق میدهد و درعادت انفعالی جریان رشد و ابتکار را قطع میکند و اگر همراه با اطاعت کورکورانه باشد ذهن و فکر تعطیل میشود.
- ۹۳/۱۱/۰۱