- ۱ نظر
- ۱۸ بهمن ۹۳ ، ۱۵:۳۲
انسان بدون ارتباط چه مفهومی دارد؟
چه کارکردی دارد؟
در واقع به چه د ردی می خورد؟
یک خودرو را در نظر بگیرید
گران قیمت ترین جزء یک ماشین کدام است؟
مثلا موتور خودرو را اگر از آن خارج کنیم چه ارزشی دارد؟
این موتور وقتی ارزشمند می شود که در درون خودرو و در ارتباط با اجزاء دیگر خودرو باشد
حال اگر انسان را در این هستی که با همه اجزاء آن در ارتباط است از آن جدا کنیم چه اتفاقی می افتد؟
فرض کنید خود شما در یک گوشه ای بنشینید و با هیچ کس حتی خودتان ارتباط برقرار نکنید؟ چه اتفاقی رخ می دهد؟
اصلا آیا می توانید انسان را بدون ارتباط تصور کنید؟
آیا قبول دارید زبان به عنوان نماد ارتباط معرفی می شود؟
امام علی(ع) می فرماید: انسان چیست اگر زبان نباشد؟
می توانیم بگوییم انسان چیست اگر ارتباط نباشد؟
ژاپنیها تا پیش از مرگ هرگز فکر مردن نمیکنند.
برایشان مهم این است که خوب زندگی کنند. وقتی کسی میمیرد هم خیلی راحت، بسته به سطح مالی مراسمی برایش میگیرند، چند ساعتی جسد را میگذارند تا کسانی که میخواهند برای ادای احترام حاضر شوند، و بعد به محل سوزاندن منتقل میکنند و یک شیشه کوچک از خاکسترش را به خانه میآورند و شرابی مینوشند و میگویند خوب زندگی کرد و مرد! و بعد هم به گفتوگوی معمول خود ادامه میدهند.
در ژاپن سن ازدواج بالای سی سال است.
مراسم ازدواج هم عمومیت ندارد.
از خواستگاری و مراحل دیگر مثل بله برون، خطبه، عقد و عروسی که ما میشناسیم خبری نیست. مرد و زن در سن سی سال یا بالاتر در محل کار یا هرجای دیگر به نتیجه میرسند که باهم زندگی کنند، و زندگیشان را در یک خانه نهایتا سیمتری شروع میکنند. ممکن است پدر و مادرشان را هم مطلع بکنند یا نکنند.
چیزی به عنوان خطبهی عقد و مراسم عقد و مراسم عروسی عمومیت ندارد. شاید تنها پنج درصد از مردم، مراسمی بهعنوان مراسم عروسی میگیرند که مراسم بسیار پرهزینهای است و در آن عروس و داماد چند بار لباسهای گرانقیمت عوض میکنند و با غذاهای بسیار متنوع از مهمانان پذیرایی میکنند.
اما این مراسم خاص پول دارترهاست
روش زندگی ما ایرانی ها در طی سال های اخیر دچار تغییراتی شده که قابل تامل و توجه است
این تغییرات در قالب کمیک استریپ هایی با نام «یادش به خیر اون وختا» خدمتتون ارائه می گردد
لازم به ذکر است که این تصاویر از خبر گزاری فرهنگ دریافت شده است.
سرعت در فهماندن مانع سرعت در فهمیدن میشود!
مهمترین و مفیدترین قاعده تعلیم و تربیت صرفه جویی در وقت نیست بلکه ازدست دادن و ضایع گذاشتن آن است «ژان ژاک روسو».
اگر میخواهید سریعتر به هدف برسید آهسته حرکت کنید «آگوست کنت».
اساس تربیت درونی و باروری خرد و تعقل نه ارائه آموزشهای پی در پی بلکه تحریک قوه کنجکاوی است از طریق کنجکاوی علمی است که میتوان بخش عظیمی از اهداف تربیت از جمله تربیت دینی و اخلاقی را تعقیب کرد.
ما در هزاره سوم هستیم ، هزاره ای مملو از عجائب، هزاره ای که در آن اطلاعات منفجر شده است.
اصطلاح جالبی است این «عصر انفجار اطلاعات» ، با ما سخن می گوید:
وقتی چیزی منفجر می شود امکان کنترل بر آن وجود ندارد
همچنین وقتی چیزی منفجر می شود آثار و تبعات آن همه موجودات پیرامونش را تحت تاثیر قرار می دهد.
ما در عصری زندگی می کنیم که اطلاعات با شتاب در حال گسترش بوده و ما امکان کنترل آن را نداریم و چه بخواهیم یا نخواهیم آثار و تبعاتش همه را و از جمله خود ما را تحت تاثیر قرار داده است.
این عصر را عصر سیطره رسانه نیز می نامند. رسانه های دیداری و شنیداری از تلویزیون و ماهواره گرفته تا رایانه ، اینترنت، موبایل و ... که تقریبا همه جای این جهان را در نوردیده اند.
آیا تا به حال به زندگی بدون رسانه اندیشیده اید؟ یک لحظه درنگ کنید... زندگی بدون رسانه؟
به تاثیر رسانه بر خودمان چطور؟
آیا به تاثیر آنها بر انتخاب های ما دقت کرده اید؟
راستی اگر انتخاب را از ما بگیرند چه می شود؟ باز هم درنگ کنید... زندگی بدون انتخاب؟
آیا انتخاب های ما آزادانه است؟