تربیت دخالت کردن نیست!

مؤثرترین دخالت در تربیت «کنارکشیدن» از صحنه تربیت است

نقش مربی باید «واگذارنده» باشد نه «بازدارنده»، تسهیل‌کننده شکوفایی فطرت باشد و نه تغییردهنده طبیعت فرد.

دخالت نکردن به منزله بی‌تفاوت بودن و رها کردن کودک نیست

 بلکه این‌گونه دخالت نکردن عین دخالت است.

منتهی به‌شکل غیر مستقیم آن، تا متربی خود با پای خود و به راه خود، مسیر کمال را طی کند.