ﺳﺒﮏ ﺯﻧﺪﮔﻲ
ﺷﺎﻣﻞ اموری است ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﺩﻱ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، مادی و معنوی او مربوط می شود.
این امور شامل
بینش ها (ادراک ها و اعتقادات)
گرایش ها (ارزش ها، تمایلات و ترجیحات) که اموری ذهنی و یا رفتار درونی هستند
و همچنین
رفتارهای بیرونی (اعم از اعمال هوشیارانه و غیر هوشیارانه حالات و وضعیت های جسمی)
و موقعیت های اجتماعی هستند .
احتمالا فیلم سینمایی «پسر جنگل» را دیده اید
داستان مردی که از کودکی در جنگل بزرگ شده و با هیچ انسانی ارتباط برقرار نکرده بود
رشد او در محیط جنگل باعث عدم بروز و شکوفایی انسانیت او شده بود
برقراری ارتباط موجب ظهور و شکوفایی انسانیت انسان می شود
تا حالا فکر کردید که چندتا از بیماری های روانی و حتی جسمی انسان ارتباط مستقیم با روابط با دیگران داره؟
1.افسردگی
2.بدبینی و شک
3.دروغ گویی
4.خودپسندی
5.خودکم بینی
6.سوءتفاهم
7.
به نظرتون چندتا رو می شه شمرد؟
مؤثرترین دخالت در تربیت «کنارکشیدن» از صحنه تربیت است
نقش مربی باید «واگذارنده» باشد نه «بازدارنده»، تسهیل‌کننده شکوفایی فطرت باشد و نه تغییردهنده طبیعت فرد.
دخالت نکردن به منزله بی‌تفاوت بودن و رها کردن کودک نیست
بلکه این‌گونه دخالت نکردن عین دخالت است.
منتهی به‌شکل غیر مستقیم آن، تا متربی خود با پای خود و به راه خود، مسیر کمال را طی کند.
تا حالا فکر کردید چندتا از نیازهاتون رو می تونید بدون ارتباط با دیگران برآورده کنید؟
1.
2.
3.
والا هر چی فکر می کنم چیزی به ذهنم نمی رسه!!!
به ذهن شما چطور؟
انسان بدون ارتباط چه مفهومی دارد؟
چه کارکردی دارد؟
در واقع به چه د ردی می خورد؟
یک خودرو را در نظر بگیرید
گران قیمت ترین جزء یک ماشین کدام است؟
مثلا موتور خودرو را اگر از آن خارج کنیم چه ارزشی دارد؟
این موتور وقتی ارزشمند می شود که در درون خودرو و در ارتباط با اجزاء دیگر خودرو باشد
حال اگر انسان را در این هستی که با همه اجزاء آن در ارتباط است از آن جدا کنیم چه اتفاقی می افتد؟
فرض کنید خود شما در یک گوشه ای بنشینید و با هیچ کس حتی خودتان ارتباط برقرار نکنید؟ چه اتفاقی رخ می دهد؟
اصلا آیا می توانید انسان را بدون ارتباط تصور کنید؟
آیا قبول دارید زبان به عنوان نماد ارتباط معرفی می شود؟
امام علی(ع) می فرماید: انسان چیست اگر زبان نباشد؟
می توانیم بگوییم انسان چیست اگر ارتباط نباشد؟
ژاپنی‌ها تا پیش از مرگ هرگز فکر مردن نمی‌کنند.
برایشان مهم این است که خوب زندگی کنند. وقتی کسی می‌میرد هم خیلی راحت، بسته به سطح مالی مراسمی برایش می‌گیرند، چند ساعتی جسد را می‌گذارند تا کسانی که می‌خواهند برای ادای احترام حاضر شوند، و بعد به محل سوزاندن منتقل می‌کنند و یک شیشه کوچک از خاکسترش را به خانه می‌آورند و شرابی می‌نوشند و می‌گویند خوب زندگی کرد و مرد! و بعد هم به گفت‌وگوی معمول خود ادامه می‌دهند.
در ژاپن سن ازدواج بالای سی سال است.
مراسم ازدواج هم عمومیت ندارد.
از خواستگاری و مراحل دیگر مثل بله برون، خطبه، عقد و عروسی که ما می‌شناسیم خبری نیست. مرد و زن در سن سی سال یا بالاتر در محل کار یا هرجای دیگر به نتیجه می‌رسند که باهم زندگی کنند، و زندگیشان را در یک خانه نهایتا سی‌متری شروع می‌کنند. ممکن است پدر و مادرشان را هم مطلع بکنند یا نکنند.
چیزی به عنوان خطبه‌ی عقد و مراسم عقد و مراسم عروسی عمومیت ندارد. شاید تنها پنج درصد از مردم، مراسمی به‌عنوان مراسم عروسی می‌گیرند که مراسم بسیار پرهزینه‌ای است و در آن عروس و داماد چند بار لباس‌های گران‌قیمت عوض می‌کنند و با غذاهای بسیار متنوع از مهمانان پذیرایی می‌کنند.
اما این مراسم خاص پول دارترهاست
